Za kulisami codzienności jesteśmy wstydliwymi kochankami przepełnionymi po rozchylone usta tematami tabu. Jesteśmy zdobywczyniami w ciągłym marszu wyżej i wyżej. Jesteśmy same ze swoim bólem i wstydem. Jesteśmy marzycielkami zatopionymi w naturze i tymi śpieszącymi się wiecznie realistkami. Dojrzewamy nieśmiało, ale chętnie i śmiało choć niechętnie przejrzewamy. Trwamy. Czasem wychodzimy na scenę zagrać główną rolę. Ale raczej podpatrujemy zza kurtyny. Podglądamy. I czekamy. CzekaMy. My kobiety.